Een verhaal van Henry James maar dan in een andere eeuw. De regisseurs Scott McGehee en David Siegel besloten de roman What Maisie knew naar de 21e eeuw te vertalen. Helemaal geen verkeerd idee. Een sterk uitgevoerd drama over de echtscheiding van ouders en hun schattige dochtertje is het resultaat.
Een verlopen rockster als moeder, een drukdoende zakenman als vader: maak kennis met de ouders van de kleine Maisie (Onata Aprile). Interessante mensen misschien, maar niet echt geschikt voor het ouderschap. Laat staan voor een huwelijk. Ruzie bepaalt de sfeer in huis en ook wanneer Susanne (Julianne Moore) en Beale (Steve Coogan) uit elkaar gaan, wordt het er niet beter op. Maisie krijgt een stiefmoeder én een stiefvader erbij, maar ruzie vult nog steeds haar omgeving. Haar stiefouders blijken vooral als oppas ‘aangenomen’; van echte liefde is geen sprake.
McGehee en Siegel filmen vanuit Maisie’s perspectief. We zien het meisje en we zien alles wat het meisje ziet. Vergis je niet: kinderen krijgen alles mee. Ook wanneer ouders hun best doen hun eigen problemen te verbergen- wat trouwens niet altijd het geval is bij Maisie’s ouders. De ruzies ontgaan haar niet, hoewel ze er misschien niet direct op reageert. Met de tijd wordt de situatie schrijnender. Waar je eerst nog denkt dat Maisie het negeert en het zelfs accepteert, zien we later de directe pijn. De kleine Maisie lijdt, dat is zeker.
Ondanks de vechtscheiding wordt het drama nooit te zwaarmoedig. Dit is grotendeels te danken aan Maisie. Het engeltje draagt de film. Zij geeft telkens een hoopvolle noot aan de nare situaties. Huppelend met haar gekleurde kleding, haar wapperende haren en haar lieve gezichtje. Ze is zo natuurlijk, zo overtuigend! Ook de losse situaties ontwaren geregeld een glimlach. Zo laat Coogan duidelijk zien niet als vader geschapen te zijn wanneer hij Maisie voorstelt eens lekker een dubbele espresso te gaan drinken. Jaja papa, denken wij allemaal. Gelukkig zijn Alexander Skarsgård en Joanna Vanderham er nog als stiefouders om voor Maisie te zorgen. Een knappe en ontroerende film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten