Une rando

Neem de trein, pak een bus en voilà, een wandelroute de bergen in. In Nederland lukt het je niet, in Frankrijk wel. Vorige week stapte ik samen met mijn vriendje in de trein naar Aix-les-Bains waarna we, bezakt en bepakt, le Dent du Chat beklommen. Een berg van 1330 meter. Hoewel de wolken steeds dichterbij kwamen en de waterdruppeltjes toenamen, was het een mooie tocht. Eerst hadden we uitzicht op het Lac du Bourget, vervolgens op een lieflijke vallei met twee meertjes. Aan de rand van een van de meertjes werden we de volgende dag wakker. 

 

 

Banana pancakes

Een paar weken geleden ging ik een uitdaging aan. Tien dagen lang geen suiker. Van kinds af aan ben ik vaak moe en na een zoektochtje op internet kwam ik op suiker als een van de vele boosdoeners. Ook was ik na een weekend weg met vrienden zo versuikerd, dat ik even geen zin meer had. Challenge excepted.

Tien dagen was te doen. Hoewel nee zeggen tegen taartjes toch wat moeite kostte, liet ik de chocoladerepen om mijn nachtkastje zonder omkijken liggen. Het resultaat? Helaas merkte ik niet heel veel verschil met een suikervol leven. Iets gezonder voelde ik me misschien, maar was dat niet meer het idee in mijn hoofd? Ik eet dus weer gewoon suiker, maar probeer wel wat te minderen. Moeilijk is dat niet. Ik heb ontdekt dat er enorm veel alternatieven zijn. Banana pancakes bijvoorbeeld. Heerlijk zoet, maar zonder suikers en met... banaan! Jummie! 

 

Recept

Simpel de simpel: mix voor vijf pannenkoekjes 1 ei en 1 banaan. Prak eerst de banaan in een kommetje. Meng het ei erdoorheen totdat het een glad beslag is. Eventueel, een final touch met een staafmixer. Bak de pannenkoekjes in een koekenpan met wat boter of olie bruin. Je kan variëren door bijvoorbeeld bosbessen mee te bakken, door wat kaneel door het beslag te mengen of door vanillesuiker toe te voegen. Simpel met ei en banaan zijn ze heerlijk en dus suikerloos, maar wil je wat zoeter? Nutella, honing, stroop: het gaat goed samen!

L'écume des jours

Van tijd tot tijd levert de Franse cinema pareltjes af. In 2001 trok ze volle zalen met het schattige, en volgens velen, typisch Franse meisje Amélie. De film werd de doorbraak van de inmiddels overal geliefde Audrey Tautou. Vorig jaar scoorde Frankrijk weer een enorme hit met het komisch drama Intouchables. Een gehandicapte en zijn verzorger lieten menig traan vloeien. Ook voor dit jaar stond er zo’n publiekstrekker op het programma: L’écume des jours. Helaas verliest deze film zich in onnodige gekkigheid.

Eén film met Audrey Tautou, Omar Sy en Roman Duris, drie grote namen in de Franse filmwereld. Helaas, de eerste les die we leren van L’écume des jours, is dat drie geliefde acteurs nog geen succesverhaal hoeft te betekenen. In deze nieuwste film van regisseur Michel Gondry, bekend van onder meer de Eternal Sunshine of the Spotless Mind waarvoor hij een Oscar won, stellen ze alle drie teleur. Het acteren is kunstmatig en een echte klik tussen de sterren mist. Ze blijven steken in oppervlakkige personages waardoor ook het verhaal zijn diepgang verliest.

De film is een simpel, treurig liefdesverhaal. Colin (Romain Duris) heeft een goed leventje, hij is van alle gemakken voorzien. Samen met zijn vriend Chick (Gad Elmaleh) nuttigt hij dagelijks een heerlijk drie-gangenmaal, klaargemaakt door zijn vrolijke en goeddansende kok Nicolas (Omar Sy). Op een dag nodigt Chick Colin uit om hem te vergezellen naar een feest. Daar zet Colin zijn eerste stap in de liefde. Hij benadert de mooie Chloé (Audrey Tautou) waarmee hij binnen de kortste keren trouwt. Helaas is het lot hen niet gunstig gezind. Chloé blijkt een zeldzame longziekte te hebben: er groeit een bloem in haar longen. Langzaam verandert hun leven vol rozengeur en maneschijn in een donkere, naargeestige dictatuur.

L'écume des jours is gebaseerd op het gelijknamige boek van Boris Vian. Het oorspronkelijke werk is een fantasierijke kritiek op de maatschappij. Metaforen zoals het personage van de grote filosoof Jean-Sol Partre (anagram voor Jean-Paul Sartre) waar Chick een fanatieke volgeling van is, illustreren Vians standpunt op het heden. Gondry kiest echter voor een overdreven surrealistische uitvoering met veel spektakel. In Eternal Sunshine of the Spotless Mind nam hij het publiek al mee in een wereld waarvoor enige fantasie vereist was, deze keer wordt nog meer verwacht. Het huis waar Colin in woont is niet gewoon, zijn wereld evenmin. 

Met veel trucage probeert Gondry zijn boodschap over te brengen. Het tegendeel is echter het gevolg. Met benen als spaghettislierten dansen de personages. Wanneer ze elkaar de hand schudden, tolt deze om en om als een jojo. Bij al deze effecten vraag je je af waarom. Wat voegt dit toe? Hoewel de film genoeg effecten heeft om het publiek bezig te houden en een visueel spektakel is voor het oog, drijft Gondry weg van de boodschap van het verhaal. De gekkigheid eist zijn tol.

Marseille: culturele hoofdstad van Europa?

Als ervaren cultuursnuiver kon ik mijn semester in Frankrijk niet afsluiten zonder een bezoekje aan Marseille te brengen. Marseille-Provence, capitale européenne de la culture 2013. Mijn eerste impressie? Hijskranen.

 

Voordat ik mijn eerste stappen in Marseille zette, had ik al allemaal ideeën over deze Zuid-Franse havenstad. Om eerlijk te zijn waren dit vooral negatieve ideeën. Ik kende de stad met name om zijn criminaliteit. Zei je Marseille, dan antwoordde ik: jeugdbendes, drugsverkeer vanwege de haven, de hoogste criminaliteitscijfers van Frankrijk. Stond ik wat langer stil bij de vraag, dan zal ik ook even verwezen hebben naar Taxi, deel één tot en met vier: een reeks komische Franse actiefilms waarin een taxichauffeur met coureurdromen de politie een handje gaat helpen – een aanrader, een echte klassieker. Laat het echter duidelijk wezen: ook hier speelt het criminaliteitsprobleem de hoofdrol.

Toch wilde ik dit jaar naar Marseille. Waarom? Marseille leeft, Marseille groeit, Marseille betekent cultuur. Een aantal jaar geleden werd de stad verkozen tot Culturele Hoofdstad van Europa van het jaar 2013. Inmiddels is het zover. Een jaar lang veel festiviteiten en vooral veel Europese subsidie.

Verder lezen?

The great, great Gatsby

Vandaag zag ik The Great Gatsby. Mijn verwachtingen waren enerzijds hooggespannen vanwege de indrukwekkende trailer, anderzijds angstig omdat mijn ervaring met films van Baz Lurhmann niet zo goed is. Moulin Rouge zette ik na 15 minuten uit, Australia zat ik met pijn en moeite uit, alleen over Romeo + Juliet was ik redelijk te spreken. The Great Gatsby heeft dit echter allemaal naar het verleden doen verdwijnen. Wat een film! 

Luhrman gebruikte een enorm budget om deze roman van F. Scott Fitzgerald te verfilmen. In eerste instantie word je dus met name opgeslokt door de spectaculaire decors. Een en al feest lijkt het leven in New York, vlak voor de beurskrach van 1929. Voor de beste feesten reist half New York af naar Long Island, naar het paleisje van de fameuze heer Gatsby. Wie het is? Geen idee, niemand heeft hem eigenlijk ooit gezien. 

The Great Gatsby is een verhaal van liefde en drama. De vraag die je blijft stellen, is die van waarheid, van realiteit, van je anders voordoen dan je bent. De feesten zijn oppervlakkig, de contacten zijn oppervlakkig, wat is al het geld waard? Juist de uitbundige decors en de geweldige keuze voor hiphopmuziek versterken dit. Uiteindelijk zijn we allemaal blij dat we niet de grote Gatsby zijn.  

Nice

 

Nice, een redelijk chique badplaats aan de Côte d'Azur. Eerder Italiaans dan Frans, met zijn stadspaleisjes, gekleurde huisjes, nauwe straatjes. Nee, aan Frankrijk deed het me niet denken. Ben je in de buurt, dan drie tips: 

1. Musée Matisse

2. Eet socca en pissaladière

3. Drink wijn aan het strand

Vandaag had ik mijn laatste les voor mijn bachelor. Fingers crossed, hopelijk heb ik alles gehaald. Zo ja, hallo, 15 maanden vakantie!    

 

 

 

 

 

 

 

Brownies

Ik heb net mijn laatste tentamen in Frankrijk gehad. Uitgeput. Leeg. Oververhit. Geen leuk gebrabbel, maar wel een brownierecept. Tot snel.

Recept

141 g boter
280 g suiker

82 g cacaopoeder

1/4 theelepel zout
1 zakje vanillesuiker
2 eieren, koud
66 g bloem

Verwarm de oven voor op 200 graden. Smelt de boter au bain marie (vuurvaste bak in een pan kokend water) tegelijkertijd met de suiker, vanillesuiker, zout en cacao. Wanneer de boter gesmolten is en de ingrediënten een mengel vormen, haal de bak van het vuur en laat het wat afkoelen. Mix 1 voor een de eieren door het mengsel met een garde of een houten pollepel. Voeg dan de bloem toe. Wanneer deze goed gemixt is, meng nog veertig maal met de pollepel. Schep het beslag in een ingevette vorm. Bak de brownies in 30 minuten gaar. 

Marseille

Na Montpellier bezocht ik Marseille: groots, chaotisch, afwisselend, cultureel. Hoewel zowel Marie als Madison direct in de greep van de stad raakte, kostte het bij mij iets meer moeite. De helft van de musea was nog in verbouwing, hijskranen en bouwterreinen kleurden de stad, de verkeerschaos was groot. Iets te groot.

 

 

 

Warme salade van linzen en knolselderij

Een rustige vrijdagmorgen. Het gevoel van vakantie. Een klein zonnetje aan de hemel. Tijd voor een lenteschoonmaak? Mijn twee mannelijke huisgenoten werden vanochtend wakker met het idee eens grondig te gaan schoonmaken (of liever gezegd, één werd hiermee wakker en de andere volgde gedwee aangezien hij zijn schoonmaakbeurt van vorige week nog moest inhalen). Alle schoonmaakmiddelen werden uit de kast gehaald en binnen de kortste keren stond al het keukenmeubilair buiten. De meest vieze plakkaten vuil werden onder handen genomen. Uitpuffend trof ik ze twee uur later aan. Uitgeput. Hongerig. De koelkast bood gelukkig de gelegenheid om eens een vreemde combinatie uit te proberen: linzen, munt en knolselderij. Jummie.

 

Recept

4 personen 

400 g linzen

1 knolselderij

1 handje geroosterde hazelnoten

2 takjes tijm

1 laurierblad

1 bosje munt

Olijfolie

Rode wijnazijn

Peper en zout

Doe de linzen (net onder water), laurierblad en tijm in een kleine pan. Breng aan de kook met het deksel op de pan. Zet dan het vuur laag en laat 15-20 minuten zachtjes koken tot de linzen al dente zijn. Giet daarna af. Breng in de tussentijd, in een aparte pan, ongeveer 1 liter water met zout aan de kook. Schil de knolselderij met een dunschiller. Snijd in plakjes en vervolgens in 1 cm ‘friet’. Kook de knolselderij in 8-12 minuten in gezouten water beetgaar. Giet daarna af. Meng de warme linzen met 2 el olijfolie, de rode wijn azijn, peper en zout in een grote kom. Voeg de knolselderij toe en meng alles door elkaar. Proef of alles op smaak is.Hak de munt en de hazelnoten fijn. Meng de helft van de munt en de helft van de hazelnoten door het linzenmengsel. Houd de rest achter voor de garnering. Lekker met vers stokbrood.

Via http://yellowlemontreeblog.blogspot.fr/

Laat je hoofddoekje niet thuis

Weet je waar ik bewondering voor heb? Gesluierde vrouwen met hun mooie lange gewaden op de fiets. Zij verdienen al mijn waardering, zo elegant wapperend zij door de straten snellen. Hier in Lyon is dat niet aan de orde van de dag. Fietsers zijn schaars, hoofddoekjes nog schaarser.

Noem een multicultureel land en je noemt Frankrijk. Voor mij is het een land vol nationaliteiten. Grote groepen Aziaten, Noord-Afrikanen en Indiërs kom je er tegen. Fameus is ook de uitspraak van Jacques Chirac in 1987, als premier op bezoek in de Antillen: “Wij zijn allemaal kleurlingen”. Toch moet ik bekennen dat ik in vier maanden Lyon weinig gesluierde vrouwen heb gezien. Af en toe in de metro, af en toe op straat, maar per dag zijn ze op een hand te tellen. Ligt het aan mijn verspreidingsgebied of ligt het aan het Franse beleid?

Conservatief of multiculti?

Lyon, Frankrijks tweede stad, is conservatief. Eeuwenoude katholieke families vullen de wijken in het centrum en de dorpjes vlak buiten de périphérique. Hun opinies dringen door tot het beleid van de gemeente en van de grote bedrijven. Hoewel ook Lyon een ‘China town’ en een ‘Arab City’ kent, zijn deze klein. Enkele straten, enkele winkeltjes en restaurants. Toen ik afgelopen week Lyon inwisselde voor Marseille, werd ik dus aangenaam verrast. Deze havenstad in het Zuiden staat bekend om zijn multiculturaliteit. Alle culturen mengen zich, samen bestrijken ze het grootste deel van de stad.

Toch gelden over heel Frankrijk dezelfde regels, ook in multiculti Marseille. Frankrijks bestel is gebouwd op de laïcité, oftewel de scheiding tussen Kerk en Staat. Ook Nederland functioneert onder dit principe, maar het verschil is dat de Fransen het te pas en te onpas aangrijpen om hun multiculturele samenleving ‘aan banden te leggen’. Juist door haar mix van culturen is het doel van elke regering ‘gelijkheid’ te creëren. Wat ik hiermee wil zeggen? Laat me een voorbeeld geven: de hoofddoekjesaffaire. 

Verder lezen?

Montpellier

 

 

 

Mijn reis door het Zuiden begon vorige week in Montpellier. Herinneren jullie je nog? Twee zomers geleden was ik daar ook al een paar dagen. Samen met Esmée (tweede van links) die vervolgens besloot haar semester in het buitenland in dit lieve plaatsje door te brengen. Na vier maanden elkaar niet te hebben gezien, was het super leuk om samen met haar in "haar" Montpellier te duiken. Kroegjes, restaurantjes, een picknick met haar vrienden in het park, een dinertje in haar kleine kamertje. 

 

Natuurlijk moest er ook een markt worden bezocht, op de zondagmorgen. Na even zoeken vonden mijn reisgenootjes (Marie en Madison) en ik een lief marktje tussen de plantanen. Een koffie, een ontbijtje en uiteindelijk twee petflessen wijn. 1,20 per liter, een goed gesprek, een lekkere wijn, een hartelijk welkom. Vive le Sud!

 

 

 

  

Pâtes aux épinards

Salut tout le monde! Ik ben terug van een week vakantie: Montpellier, Marseille, Nice, Aix-en-Provence. Al couchsurfend ontdekte ik samen met twee vriendinnen het schitterende, zonnige Zuiden. Het is er anders, anders dan in Lyon. De steden, de straten, de mensen. Enerzijds warmer en meer open, anderzijds juist meer gesloten. Inmiddels staan alle foto's op mijn computer (300 van mij, 300 van Marie, 700 van Madison). Dat wordt nog een uitzoekwerk. In de tussentijd dus maar een receptje: Pâtes aux épinards, ofwel pasta met spinazie. Gemaakt voor Quentin, onze host in Marseille. 

Recept

Voor 4-5 personen

- 500 g spaghetti

- 500 g spinazie

- 1 ui

- 2 tenen knoflook

- 1 bakje ricotta

- 125 g roquefort

Kook de spaghetti volgens de aanwijzingen op de verpakking. Snipper de ui en de knoflook. Fruit ze in olijfolie. Was de spinazie goed en snijd het in stukjes. Voeg handje voor handje de spinazie toe aan de ui en knoflook. Het lijkt misschien in eerste instantie veel te veel, maar spinazie slinkt enorm. Wanneer alle spinazie in de pan zit, voeg de ricotta en de roquefort (in stukjes) toe. Laat de kazen op een laag pitje smelten tussen de spinazie. Meng de saus en de spaghetti voor het serveren. Bon appetit!