dinsdag 18 september 2012

A Royal Affair


Bij kostuumdrama’s moet ik automatisch aan Groot-Brittanië denken. De Britten kunnen er wat van. Pride and Predjudice, Queen Elizabeth, The other Boleyn girl: stuk voor stuk geslaagde historische drama’s. Kunnen andere landen dat eigenlijk ook? Met de mooie film En kongelig affære (in Nederland bekend als A Royal Affair) geeft Denemarken antwoord op deze vraag. Ja, kostuumdrama’s zijn niet enkel door de Britten maakbaar. Ook de Denen weten op subtiele, zeer esthetische wijze hun koningsgeschiedenis in beeld te brengen. 
 

A Royal Affair speelt zich af in de 18e eeuw, tijdens de regeerperiode van de Deense koning Christian VII. Christian (Mikkel Boe Følsgaard) is geen normale vorst, hij is ziek, ziek in zijn hoofd. Wanneer hij een Engelse prinses trouwt, hoopt zijn omgeving dat het beter zal gaan, maar het tegendeel blijkt waar. Christian kan Caroline Mathilde (Alicia Vikander) niet uitstaan. Wanneer hij in contact wordt gebracht met dokter Struensee (Mads Mikkelsen), lijkt hij echter rustiger te worden. Struensee ontpopt zich tot zijn vertrouweling, maar is wel een vrije denker en aanhanger van de Verlichting. Bovendien ontstaat er al snel chemie tussen de koningin en de dokter. Kan dat wel goed gaan?

Regisseur Nikolaj Arcel heeft met zijn acteurs een troef in handen. Følsgaard is als gekke koning geweldig. Zijn giechellach wisselt af met duistere blikken en we begrijpen hem maar al te goed wanneer hij zichzelf beschrijft. “Ik hou van drinken, ik hou van hoeren met grote borsten, ik hou van vechten.” Følsgaard is als Christian duidelijk de jongen op de verkeerde positie. Hij had nooit koning moet zijn. Ook Mikkelsen zit op zijn plek: de intellectueel, de denker, de vrijheidzoeker. Met behulp van Følsgaard, Mikkelsen en de mooie Vikander weet Arcel het koningsdrama subtiel en overtuigend te brengen. Hoewel de film ruim twee uur duurt, wisselen de scènes elkaar goed af en zit het verhaal helder in elkaar. Ook is het schouwspel fantastisch. Mooi camerawerk, schitterende kostuums en een prachtig decor zorgen dat verveling uitblijft. 

Hoewel A Royal Affair op vele vlakken triomfeert, is er ook een maar. Het probleem met de film is dat orginaliteit ontbreekt. Het is zeker een goed kostuumdrama, maar het is niet speciaal. De dansscène waarin de spanning tussen Caroline Mathilde en Struensee eindelijk zijn climax bereikt, doet bijvoorbeeld heel erg denken aan Pride and Predjudice. In cirkels om elkaar heen dansend, slow motion, close up: heeft Arcel Wrights film als inspiratie gebruikt? Het kan bijna niet anders. Een unieke Deense touch ontbreekt hierdoor. 

1 opmerking:

mama zei

Mooie recensie!