donderdag 26 april 2012

Omar m'a tuer


Omar m’a tuer (vert. Omar heeft mij vermoorden). Deze tekst trof men in 1991 aan bij het lijk van de rijke Franse dame Ghislaine Marchal. Marchal werd bruut vermoord in haar eigen huis. De beschuldigingen ging vanwege deze boodschap meteen naar haar tuinman Omar Raddad. Dit was genoeg bewijs, niet? Hoe verder het proces echter vorderde, des te meer vraagtekens er kwamen bij de verdenking. Feit na feit wees op zijn onschuld. Toch werd de Marokkaan uiteindelijk schuldig bevonden:18 jaar luidde zijn straf. Regisseur Roschdy Zem nam dit verhaal ter hand en verfilmde het. Omar m’a tuer is een intrigerend drama over schuld, onschuld en het gerecht.

Sprak Omar de waarheid of was hij toch de moordenaar? Dat is de vraag die Zem centraal zet in zijn film. We volgen twee verhalen. Enerzijds dat van Omar (Sami Bouajila), anderzijds dat van de schrijver Pierre-Emmanuel Vaugrenard (Denis Podalydès) die een aantal jaren na het proces de zaak nogmaals onder handen neemt voor een boek. De afwisseling tussen de twee perspectieven pakt Zem goed aan. Hoewel tijden door elkaar lopen, is toch sprake van een chronologisch geheel. Bovendien is het perspectief van Vaugrenard een interessante aanvulling op het verhaal. Juist door de schrijver de feiten nog eens te laten onderzoeken, wordt de banaliteit van het proces steeds duidelijker. Hoe konden de rechters zo oordelen, is de vraag die harder en harder roept. Alles wijst op de onschuld van Omar, hoe hebben ze dat kunnen tegenspreken?

Vanaf de eerste scènes is Omar m’a tuer beklemmend. Hoewel het met name over het proces en de reconstructie van de moord gaat, laat de spanning je niet los. De eindeloze gesprekken gaan allerminst vervelen door de bizarre feiten die aan het licht komen. Ook de manier van filmen werkt hier aan mee. De scène waarin Omar wordt opgepakt, zorgt bijvoorbeeld voor een benauwend gevoel. De camera laat eerst Omar met de politieagenten zien en zoomt daarna langzaam in op het trappenhuis. Op elke verdieping zien we buren kijken en indirect oordelen. Het beneemt je de adem. 

Geen opmerkingen: